نماینده/سیده‌آزاده امامی: دیشب از سامانه‎ای به شماره ۹۸۹۹۶۳۳۱۱ پیامکی با این مضمون دریافت کردم: «وعده دیدار با دکتر روحانی رئیس جمهور محبوب- اصفهان، پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی- چهارشنبه ۱۵ بهمن، ساعت ۹:۳۰ میدان امام«ره»»! بعد از آن تبلیغات پرحجم خیابانی و زیرنویس‎های مکرر تلویزیون اصفهان از اول هفته، و برنامه‎های گفتگومحوری که شهروندان را به حضور در مراسم استقبال تحریض و تشویق می‎کرد، این یکی حسابی نوبر بود و بی‎سابقه!

گفته بودند نه و نیم می آیند، اما می‎دانستم دیر می‎آیند، برای همین ساعت از نه و نیم گذشته بود که از خانه بیرون زدم، در روزی که هوا هم به شدت آلوده بود. از جنوبی‎ترین نقطه شهر تا تقاطع فردوسی- آمادگاه یک ربع هم نکشید، مسیری که در روزهای عادی طی کردن آن خیلی وقت‎گیرتر از این حرف‎ها بود! از آن‎جا به بعد را بسته بودند و مجبور شدیم بقیه راه را پیاده برویم، مردم تک‎تک و دوتا دوتا در مسیر بودند، و البته دانش‎آموزان گروه‎گروه، که بین راه شیطنت‎هایی هم می‎کردند! فکر می‎کردم این قضیه فقط در مسیر این‎گونه است، به میدان هم که رسیدم قصه دقیقا همان بود؛ یعنی به جرأت ادعا می‎کنم بخش قابل توجهی از جمعیت حاضر در میدان نه حتی دانشجو، بچه مدرسه‎ای‎هایی بودند که همراه معلم‎هاشان از مدرسه آمده بودند، به همین مناسبت بود که تابلویی بالا رفته بود با این مضمون: «روز دانش‎آموز مبارک»! خیلی‎ها هم با اتوبوس از شهرستان‎های اطراف آمده بودند و حتی عده‎ای از استان‎های هم‎جوار!

وارد میدان که شدم بیش از هر چیز پوسترهای عکس رهبری توجهم را جلب کرد، که به وفور دست مردم بود و روی آن نوشته بود: «من به مذاکرات اعتماد ندارم و خوش‎بین نیستم، نگاهتان به دست بیگانه نباشد».

پیش از آن‎که به سمت جایگاه بروم، سری به خیابان حافظ زدم که قرار بود مسیر استقبال باشد، از ده متر آن‎سوتر از ورودی میدان دیگر نمی‎شد نام «جمعیت» بر آنان که در خیابان بودند نهاد، آن‎قدر تُنُک و چندتا چندتا بود که با روزهای عادی این خیابان هیچ فرقی نداشت! اکثراً هم همان پوستر رهبری را در دست داشتند و عده‎ای روزنامه‎هایی را که کنار عکس رئیس جمهور نوشته بود: «روحانی زاینده‎رود من کو؟»

برای من که استقبال از رؤسای جمهور پیشین را دیده بودم، باورکردنی نبود، یعنی اصلاً قابل مقایسه نبود، با اولین حضور احمدی‎نژاد در اصفهان که مردم از نزدیکی‎های فرودگاه تا میدان امام در خیابان بودند و خودِ میدان که مملو از جمعیت بود، به‎ویژه با سفر انتخاباتی ۸۸، حتی با سفر خاتمی به اصفهان هم قابل قیاس نبود!

گفتم شاید آن‎سوی میدان این‎گونه نباشد، اما با کمال تعجب جز همان چند متر انتهایی مقابل جایگاه جمعیت به شدت تنک و محدود بود، هرچه هم زمان می‎گذشت تعداد بیشتری خسته می‎شدند و بازمی‎گشتند!

تا روحانی بیاید سرودهایی از «حامد زمانی» و «اخشابی» و «سالارعقیلی» و... پخش می‎شد و جمعیت هم‎سرایی می‎کردند، و مجری هر از گاهی شعارهایی را که آماده کرده بود از بلندگو اعلام می‎کرد تا ملت هماهنگ شوند.

گروهی سمت چپ جایگاه پرچم‎های زرد حزب‎الله لبنان را در دست داشتند و به وفور پلاکاردهایی به شکل سایبان که «ستاد استقبال مردمی از کاروان تدبیر و امید» آن‎ها را تهیه کرده بود و در اختیار مردم قرار داده بود که یک‎سوی آن تصاویر امام و رهبر و روحانی بود، و سوی دیگرش جمله‎ای از روحانی درباره دهه فجر.

ساعت از یازده و نیم گذشته بود که روحانی وارد میدان شد، و به محض ورود او پلاکاردها و پارچه نوشته‎ها هم بالاتر رفت، پلاکاردهایی که مضمون اکثر آن‎ها تقاضا برای «احیای زاینده‎رود» بود با تعابیر مختلف، و تابلوهایی که بر «حفظ حقوق هسته‎ای» تأکید داشت. مردم به هر طریقی می‎خواستند پیامشان را به گوش رئیس جمهور برسانند، حتی بر بلندای درختان سرو میدان. اما ظاهرا این مضامین به مذاق بعضی‎ها خوش نیامده بود که با توپ و تشر آن بنده‎های خدا را مجبور می‎کردند پلاکاردشان را بالا نگیرند، پلاکاردی که از رئیس‎جمهور می‎خواست «به داد کشاورزان شرق اصفهان برسد» یا «حقوق هسته‎ای را حفظ کند و به دشمن اعتماد نکند»!

همین‎طور که بین جمعیت پرسه می‎زدم تا تابلوها و نوشته‎ها را بخوانم با خودم گفتم کل جمعیت را که یکجا جمع کنند به زحمت به کمربند مسجد شیخ لطف‎الله- عالی‎قاپو برسد! که همان لحظه صدای مجری را شنیدم که داشت به رئیس جمهور خوش‎آمد می‎گفت؛ می‎گفت «میدان امام لبریز از جمعیت است و جای سوزن انداختن نیست»! حیرت کردم از این ابراز ارادت!

ناصحانه به آقای رئیس جمهور پیشنهاد می‎کنم برای اینکه برآوردی واقعی از مستقبلین خود داشته باشند، در سفرهای بعدی حتما از جانب خودشان افراد معتمدی را به طور ناشناس میان مردم بفرستند تا این اظهارات متملقانه خدای‎ناکرده ایشان را دچار خطای محاسباتی نکند! چون نظاره جمعیت از فراز جایگاه چیزی است، و بودنِ در میان جمع و تخمین حدود آن چیز دیگری. هرچه باشد این جمعیت بیانگر محبوبیت دولت‎هاست، و دولت‎ها بر مبنای برآوردی واقعی از میزان محبوبیت و هوادار خویش می‎خواهند برای آینده برنامه‎ریزی کنند، قرار باشد این‎گونه به اظهارات خلاف ‎واقع متملقین وقعی بگذارند کلاهشان پس معرکه است!

بعد نوبت به خوش‎آمدگویی امام جمعه اصفهان رسید. آیت‎الله طباطبائی‎نژاد از عملکرد دولت در حوزه بهداشت و دیپلماسی تقدیر کرد، و مطالبه احیای زاینده‎رود را داشت. حین سخنان ایشان در حمایت از رویکرد دیپلماسی دولت، جوانانی که پرچم حزب‎الله را در دست داشتند فریاد می‎زدند «انرژی هسته‎ای حق مسلم ماست»!

در آخر هم نوبت به سخنان میهمان اصلی رسید، بخش اعظم سخنان آقای روحانی اختصاص داشت به بزرگداشت شهدا و مفاخر اصفهان و تجلیل از نقش مردم اصفهان در مقاطع مختلف انقلاب. او با اشاره به مواضع غربی‎ها در خصوص موضوع هسته‎ای گفت: «به ما می‌گویند ایران نباید بمب اتم بسازد شما که بمب اتم ساختید چه کردید آیا شما توانستید با بمب‌های اتم خود برای اسرائیل غاصب و آمریکا و غرب امنیت درست کنید؟»

روحانی سخنی هم با اوباما داشت: «شما نتوانستید هنوز مردمتان را زیر پوشش بیمه قرار دهید، شما نتوانستید در آمریکا مسئله درمان را حل و فصل کنید اما نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به پشتوانه ملت کاری کرد که مردم به طور متوسط تنها چهار درصد هزینه‌های درمان را پرداخت می‌کند.»

و نیز در پاسخ به تقاضاهای مکرر برای «زنده کردن زاینده‎رود» گفت: «زاینده‌رود فقط مظهر تمدن اصفهانی‌ها نیست بلکه مظهر تمدن تمام ایرانی‌هاست... ما به حول و قوه الهی در راستای تامین منابع آبی تلاش می‌کنیم... در این راستا به وزارت نیرو و استاندار اصفهان دستور می‌دهم اگر آب زاینده‌رود به اندازه کافی هم نباشد، نباید خشک شود.»... .